اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ تُحَسِّنَ فِى لَامِعَةِ الْعُیُونِ عَلَانِیَتِى
خدایا به تو پناه مى برم که ظاهر من در برابر دیده ها نیکو
وَ تُقَبِّحَ فِیمَا أُبْطِنُ لَکَ سَرِیرَتِى
و درونم در آنچه که از تو پنهان مى دارم، زشت باشد،
مُحَافِظاً عَلَى رِثَاءِ النَّاسِ مِنْ نَفْسِى بِجَمِیعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَیْهِ مِنِّى
و بخواهم با اعمال و رفتارى که تو از آن آگاهى ، توجه مردم را به خود جلب نمایم
فَأُبْدِیَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِى
و چهرة ظاهرم را زیبا نشان داده
وَ أُفْضِیَ إِلَیْکَ بِسُوءِ عَمَلِى
با اعمال نادرستى که درونم را زشت کرده به سوى تو ایم،
تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِکَ
تا به بندگانت ، نزدیک ،
وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِکَ .
، و از خشنودى تو دور گردم.
نهج البلاغه حکمت 276